Kot - przyajaciel Twojego dziecka

Chciałam się podzielić swoim doświadczeniem i obserwacjami ze wspólnego życia kota z dziećmi. Sama wychowałam się z kotką o imieniu Mruczusia. Moja mama przyniosła ją na chwilę do domu, żeby poprawić mi nastrój. Byłam wtedy w czwartej klasie i leżałam chora w łóżku. Na widok małej puchatej kuleczki oniemiałam z zachwytu i powiedziałam mamie, że bardzo bym chciała, żeby kotek u nas został. Mama się zgodziła. Kotka została i żyła z nami 18 lat. 

Mruczusia była moim przyjacielem, pocieszycielem, ogromnym wsparciem psychicznym. Zawsze wiedziała kiedy źle się czuję i zawsze była obok mnie. Odrabiała ze mną lekcje, towarzyszyła przy nauce i czytaniu książek. Była ze mną podczas kąpieli, jedzeniu kolacji, grzała mnie swoim futerkiem kiedy było mi zimno i mruczała kiedy płakałam gdzieś w ukryciu. Nauczyła mnie miłości i szacunku do zwierząt. Dzięki niej wiem, że zwierzęta są bardzo inteligentne, mają rożne charaktery i uczucia. Nauczyłam się, że zwierzęta nam ufają, a my ludzie powinniśmy zrobić wszystko, żeby ich nie zawieźć. Moja więź z Mruczusią była bardzo silna i do dziś noszę ją w sercu i zawsze uśmiecham się kiedy o niej myślę.To wspaniałe, że mogłam wychowywać się z kotem.

Kiedy moja kotka odeszła, czułam ogromny żal i smutek. Wiedziałam, że pojawienie się nowego kota w domu jest tylko kwestią czasu. Ostatecznie zamieszkali z nami Forrest i Bohun. 

Dziś obserwuję jak moje córki uczą się tego, czego ja się uczyłam będąc dzieckiem. Nie potrafię słowami opisać jak dziewczynki są blisko związane z kotami. Traktują ich jak członków rodziny, kot jest dla nich najważniejszy. Wiedzą czego koty nie lubią i przestrzegają tych zasad. Świetnie rozpoznają na co kot ma w danej chwili ochotę i starają się spełniać jego potrzeby. Bardzo mnie rozczula widok dziecka z kotem. Natalka nosi Forresta jak dzidziusia. Tuli go, całuje, mizia, a on tak się wtedy cieszy, wręcz popada w błogostan. Wiktoria bierze wędkę i gania się z Bohunkiem, a on niczym mistrz polowania, biega za nią ile sił ma w łapkach. Wiem, że moje córki, kiedy dorosną będą z uśmiechem wspominać dorastanie z kotami. A swoją wrażliwością, szacunkiem do zwierząt i miłością do kotów będą dzielić się z innymi.

Dzięki kotom łatwiej jest znieść trudne chwile w życiu, zarówno dzieciom jak i dorosłym. 

Dzięki kotom stajemy się lepszymi ludźmi. 

Ciekawa jestem co Wy sądzicie o życiu dziecka z kotem?